Rozdział 11

Całą drogę ku wyjściu rozmyślałam nad tym czego Michał tak naprawdę chce. Gdy znaleźliśmy się już przed stadionem z rozmyślań wyrwał mnie głos Moritza:

- Dzwonił Kuba, zapraszają nas na kolację.

- Dobrze, o której mamy u nich być?

- O 19. – odpowiedział, a ja spojrzałam na zegarek.

- To zdążymy jeszcze pojechać do mnie do domu.

- Tak, ale po co?

- Muszę się przebrać. – powiedziałam posyłając mu mój najpiękniejszy uśmiech.

- Wyglądasz ślicznie. – opowiedział odwzajemniając uśmiech.

- Z dziewczyna nie wygrasz. – powiedział śmiejąc się Marco.

- Oj dobra chłopaki przestańcie. To co jedziemy?

- Jedziemy. – odpowiedział Moritz. Pożegnaliśmy się jeszcze  Reus’em i poszliśmy w stronę samochodu. Wsiedliśmy do auta i po 10 minutach byliśmy na miejscu. W domu znalazłam się w mgnieniu oka, szybko poleciałam na górę i zaczęłam przeglądać w co mogę się ubrać. Ostatecznie wybrałam rurki w kolorze miętowym, luźną białą bluzkę i na to czarną marynarkę. Teraz musiałam wybrać tylko buty. Postawiłam na wygodę i nałożyłam czarne baletki. Po jakiś 15 minutach zeszłam na dół już gotowa.

- Wyglądasz pięknie moja królewno. – powiedział Moritz.

- Już nie przesadzaj. – powiedziałam.

- Nie przesadzam. Idziemy? – spytał.

- Idziemy. – odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy i wyszliśmy. Droga do domu Błaszczykowskich zajęła 20 minut. Weszliśmy na przepiękną posesję. Zadzwoniliśmy do drzwi i otworzył nam je Kuba.

- Cześć. – powitał nas wesoło.

- Hej. – odpowiedzieliśmy równocześnie. Po naszych słowach dołączyła do nas żona i córeczka Kuby.

- Agata. Hej. – powitała nas gospodyni.

- Klaudia. Hej. – również przywitałam się i posłałam uśmiech.

- Kochanie przedstawisz się? – Kuba skierował pytanie do córeczki.

 - Dzień Dobly Oliwka jestem. – powiedziała nieśmiało dziewczynka.

- Hej. – odpowiedziałam małej zniżając się do jej wzrostu.

- No witaj moja mała królewno. – przywitał Moritz pociechę Błaszczykowskich.

-  Hej. – przywitała Oliwka jednego z wujków.

- Zapraszam dalej. – powiedziała z uśmiechem Agata i wskazała drogę do salonu. Skierowaliśmy się do niego.  

- Zaraz powinni zjawić się jeszcze Piszczki. – oznajmił Kuba.

- To w końcu poznam też te szczęściary Łukasza. – uśmiechnęłam się do pomocnika.

- Chcecie może coś do picia? – spytała Agata.

- Wodę. – powiedziałam.

- To ja przyniosę a wy tu sobie porozmawiajcie. – powiedział pomocnik BvB i poszedł do kuchni i razem z nim udał się również Leitner.

- Co Cię właściwie sprowadziło do Dortmundu? – spytała mnie Agata.

- Piłkarze z Borussii. – powiedziałam uśmiechając się. – A tak szczerze to chciałam wyrwać się z rodzinnego miasta i iść na psychologię. – skończyłam mówić i razem z Agatą usłyszałyśmy dzwonek do drzwi.

 - Przepraszam Cię na moment. – powiedziała z uśmiechem i ruszyła w stronę drzwi. Po chwili do salonu gdzie bawiła się Oliwka wbiegła pociecha Piszczków.

- Dzień Dobly. – przywitała się.

- Hej. – odpowiedziałam i posłałam jej uśmiech.

- A ty jesteś dziewcinką wujka Molitza? – spytała uśmiechając się.

- Tak słoneczko. – usłyszałam za sobą głos piłkarza BvB.

- Wujek !!!! – krzyknęła dziewczynka i pobiegła do Moritza, ten wziął ja na ręce. – Fajnią masz dziewcine, a ja nową ciocie.

- No wiem. – odpowiedział.

- A jak maś na imię? – skierowała pytanie do mnie. 

- Klaudia. – powiedziałam uśmiechając się.

 - Ja jeśtem Śala.

- O Moritz widzę, że moja królewna już Cię zaatakowała. – powiedział Łukasz wchodząc z żoną do salonu.

- No jak widać.

- Cześć. – powiedziałam do nowo przybyłych gości.

- Witaj moja ulubiona pani psycholog. – powiedział wyszczerzając zęby Piszczek.

- Hej. My się jeszcze nie znamy. Ewa jestem. – odpowiedziała żona Łukasza.

- Klaudia. – uśmiechnęłam się i podałam rękę. 

- No to zapraszam do stołu. – zawołała Agata i wszyscy skierowali się w stronę jadalni. Zasiedliśmy do stołu.

 - Mam nadzieję, że będzie wam smakowało. – powiedziała gospodyni podając zapiekankę z makaronem.

- Zawsze smakuje. – wtrącił Łukasz.

- Smacznego. – powiedział Kuba na co wszyscy mu odpowiedzieliśmy i zaczęliśmy konsumować.

- Smaczne, jak zawsze. – skomentowała Ewa po zjedzeniu.

- Zgadzam się z Ewą. – powiedziałam i uśmiechnęłam się.

Weronika :

Po zakończonym treningu pożegnałam się z przyjaciółką. Klaudia poszła do swojego gabinetu a ja udałam się przed stadion czekając na Lewego. Długo nie musiałam czekać, bo po jakiś 5 minutach zjawił się u mojego boku i ruszyliśmy do samochodu.

- Do mnie czy do Ciebie? – spytał.

- Do mnie. - powiedziałam, wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy. W domu byliśmy w niecałe 3 minuty. Będąc już na posesji Robert wysiadł i otworzył mi drzwi, wysiadłam i podeszliśmy do drzwi. W trakcie drogi szukałam kluczy w torebce  i w końcu je znalazłam. Weszliśmy do domu rozpłaszczyliśmy się. Lewandowski udał się do salonu natomiast ja poszłam do kuchni. Zajrzałam do lodówki, ale nic konkretnego nie znalazłam.

- Głodny? – spytałam.

- Jak wilk. – powiedział i znalazł się tuż za mną a jego ręce znalazły się na moich biodrach.  

- No to mamy mały problem, lodówka jest pusta. – powiedziałam.

- Nie ma problemu, zamówimy pizze. – powiedział to szczerząc swoje białe zęby w uśmiechu.

- Jedną dużą? – spytałam próbując wyswobodzić się z jego uścisku.

- Jasne.  

- To ja zamówię. – powiedział kiedy już przestał mnie całować i ruszył po telefon.

- To ja idę się odświeżyć. – dogoniłam go, musnęłam jego usta.

- Nie zaczekasz na mnie.

- Ty lepiej zamów pizze. – powiedziałam i już mnie nie było na dole. Poszłam do pokoju po ubrania. Wybrała krótkie spodenki i bluzkę na ramiączka i poszłam do łazienki po 20 minutach byłam już odświeżona i zeszłam na dół. Wchodząc do salonu zauważyłam, że Lewy leży wygodnie na kanapie i lata po kanałach szukając czegoś co go zainteresuje. Nie widząc dla siebie miejsca na kanapie ruszyłam w stronę fotela, ale kiedy przechodziłam obok Roberta ten mnie złapał, przyciągnął do siebie i zaczął łaskotać.

- Przestań.

- Nie ma mowy.

- Robert proszę, wiesz że tego nie lubię. – powiedziałam i w końcu przestał mnie łaskotać. – Dziękuje.

- Ależ nie ma za co kochanie. – powiedział i zaczął mnie całować. Każdy pocałunek stawał się coraz bardziej namiętny, ale niestety przerwał nam dzwonek do drzwi.

- To ja otworzę. – powiedziałam.

- Ty sobie wygodnie posiedź a ja otworze. – powiedział po czym musnął moje wargi i poszedł otworzyć drzwi. Za chwilę z powrotem znalazł się w salonie z dwoma pudełkami od pizzy. Podnosiłam się z kanapy i poszłam do kuchni. Wzięłam dwie szklanki i sok. Z piciem powędrowałam do salonu i zajęłam wygodne miejsce obok piłkarza.

- Może jakiś film do tego? – spytał.

- Komedia romantyczna. – wiedziałam, że Robert ich nie lubi, ale zanim zdążył coś powiedzieć pocałowałam go.

- Niech Ci będzie.

- Kocham Cię.

- Też Cię kocham. – powiedział i włożył do dvd jakąś płytę z komedią, po czym wrócił na swoje miejsce. Razem z rozpoczęciem filmu zaczęliśmy konsumować pizzę. Film trwał półtorej godziny. Gdy skończyliśmy go oglądać na zegarku wybiła 19.

- To może dla odmiany teraz jakiś horror. – zaproponował Robert.

- Może być. – powiedziałam i napastnik Borussii poszedł zmienić płytę. Na szczęście ten horror nie był aż taki straszny, ale były momenty, w których wtulałam się w towarzysza.  Horror skończyliśmy oglądać o 22. Byłam tak zmęczona, że prawie usypiałam na siedząco. Wygramoliłam się z kanapy i razem z Lewym powędrowaliśmy na górę, żeby się położyć już spać, bo niestety rano czekały nas codzienne obowiązki.